Uczestnicy projektu

***

dr Katarzyna Bojarska

Absolwentka Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Warszawskim: Wiedza o Kulturze (2006) i Filologia Angielska (2005), absolwentka studiów doktoranckich w Szkole Nauk Społecznych PAN (2011). Od 2008 roku zatrudniona na etacie asystenckim w Instytucie Badań Literackich PAN

Zainteresowania badawcze: Katarzyna Bojarska zajmuje się porównawczą analizą współczesnej literatury, sztuki i teorii w kontekście reprezentacji i krytycznej recepcji przeszłości, ze szczególnym uwzględnieniem jej pomijanych czy marginalizowanych aspektów. Jej badania koncentrują się przede wszystkim na tym, w jaki sposób poszczególne wydarzenia, okresy, sposoby historycznego doświadczania wpływają na siebie nawzajem i pobudzają krytyczną wymianę między paradygmatami wiedzy i reżimami prawdy. Szczególnie interesują ją te dzieła artystyczne i literackie, które można (i należy) traktować jako „obiekty teoretyczne”, prace, które inspirują refleksję teoretyczną, prowadzą do wypracowywania nowych ram teoretycznych, nie zaś ilustrują już istniejące modele i koncepcje teoretyczne. Seria wykładów wygłoszonych w roku akademickim 2010/2011 w ramach Uniwersytetu Krytycznego: „Trauma: Przegapione spotkania z historią” dotyczyła właśnie tych kwestii: w jaki sposób i do jakiego stopnia literatura i sztuka dostarczają ram teoretycznych i poznawczych dla analizowania traum historycznych. Psychoanaliza rozumiana jako praktyka krytycznej lektury jak również teoria krytyczna oferuje narzędzia do stawiania odpowiednich pytań, czego dowiadujemy się z pism takich autorów, jak Cathy Caruth, Griselda Pollock, Dominick LaCapra i inni.

Katarzyna Bojarska znana jest także jako tłumaczka m. in. ważnej książki Dominicka LaCapry Historia w okresie przejściowym. Doświadczanie, tożsamość, teoria krytyczna. Kraków 2009, artykułów Benjamina H.D. Buchloha, Cathy Caruth, Marianne Hirsch, Ernsta van Alphena i in. Planuje prace nad przekładem książki Cathy Caruth Unclaimed Experience. Trauma, Narrative and History, Susan Buck-Morss Hegel, Haiti and Universal History oraz (wspólnie z dr Romą Sendyką) Ernsta van Alphena Art in Mind: How Contemporary Images Shape Thought (2013)

Osiągnięcia: Katarzyna Bojarska była stypendystką Fundacji Fulbrighta (9 miesięczny Junior Advance Research Grant na Cornell University Ithaca NY (opiekun naukowy: prof. Dominick LaCapra); uczestniczyła w School of Criticism and Theory (2007), Konstanzer Meisterklasse Trauma and Narration (2009); została wyróżniona stypendium FNP „Start” (2010) oraz stypendium „Zostańcie z nami” tygodnika „Polityka” (2006), jest także trzykrotną laureatką rocznego stypendium Ministra Edukacji (2002, 2004, 2005), stypendystką Ministra Kultury (Młoda Polska 2011), w latach 2012-2014 kieruje grantem „Świat jako archiwum – krytyczne modele historyczności” w IBL PAN.

Wybrane publikacje:

  • Obrazy na marginesach wyobraźni, opowieści na marginesach historii, w: Kara Walker Fall Frum Grace…, red. Milada Ślizińska, Warszawa 2011: 79-93
  • Władysław Strzemiński and His Artistic Document of the Holocaust, w: Memory of the Shoah, red. Tomasz Majewski, Anna Zeidler-Janiszewska. Łódź 2010: 139-153
  • Seria malarska Gerharda Richtera (Oktober 18, 1977) i jego dziedzictwo w sztuce najnowszej, w: Obrazy i obrazowanie w dobie mediów elektronicznych, red. Violetta Sajkiewicz, Katowice: 200-210
  • Teoria traumy jako siła lektury. Cathy Caruth w rozmowie z Katarzyną Bojarską, „Teksty Drugie” 6/2010: 125-136
  • Sztuka niemożliwej możliwości, „Teksty Drugie” 5/2010: 156-166
  • Sebald/Austerlitz. Próba psychoanalitycznego odczytania, w: Wokół Freuda i Lacana. Interpretacje psychoanalityczne, red. Lena Magnone, Anna Mach. Warszawa 2009: 241-251.
  • Polityczny Białoszewski – Pamiętnik z powstania warszawskiego a sprawa polska, w: Homo Policitus: Polityczne aspekty literatury, języka, teatru i filmu, Poznań 2009: 15-26.
  • Historia Zagłady i literatura (nie)piękna. „Tworki” Marka Bieńczyka w kontekście kultury postraumatycznej, w: „Pamiętnik Literacki” rocznik XCIX 2008, zeszyt 2: 89-106.

Wybrane przekłady:

  • Dominick LaCapra, Powrót do pytania o to, co ludzkie i zwierzęce, w: Teoria wiedzy o przeszłości na tle współczesnej humanistyki, red. Ewa Domańska, Poznań 2011
  • Marianne Hirsch, Żałoba i postpamięć, w: Teoria wiedzy o przeszłości na tle współczesnej humanistyki, red. Ewa Domańska, Poznań 2011
  • Ariella Azoulay, Nie ma czegoś takiego, jak archiwum narodowe, w: Archiwum jako projekt / The Archive as Project, red. Krzysztof Pijarski, Warszawa 2011
  • Benjamin H.D., Buchloh Atlas Gerharda Richtera – archiwum anomiczne, w: “Konteksty” 2-3 (293-294)
  • Amos Goldberg, Nazizm podbił nasz świat „Teksty Drugie” 4/2009
  • Jerzy Ludwiński, Notes From the Future of Art. Selected Writings of Jerzy Ludwiński, red. Magdalena Ziółkowska, Rotterdam 2007 (jedna z tłumaczy książki)
  • Susan Gubar, Prozopopeja a poezja Zagłady w języku angielskim: Sylvia Plath i jej współcześni, w: „Literatura na Świecie” nr 9-10/2005
  • Ernst van Alphen, Zabawa w Holocaust, w: „Literatura na Świecie” nr 1-2/2004
  • Lisa Salzman, Awangarda i kicz raz jeszcze. O etyce reprezentacji, w: „Literatura na Świecie” nr 1-2/2004

Adres: IBL PAN, ul. Nowy Świat 72, 00-330 Warszawa, email: kabojarska@gmail.com

Historia Zagłady i literatura (nie)piękna. „Tworki” Marka Bieńczyka w kontekście kultury postraumatycznej, w: „Pamiętnik Literacki” rocznik XCIX 2008, zeszyt 2: 89-106

***

dr Piotr Filipkowski

Piotr Filipkowski jest adiunktem w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk IFiS PAN, członkiem Zespołu Socjologii i Antropologii Kultury oraz Zespołu Studiów nad Metodami i Technikami Badań Socjologicznych. W 2008 obronił doktorat w Szkole Nauk Społecznych przy IFiS PAN na temat doświadczenia obozu koncentracyjnego w perspektywie biograficzno-narracyjnej. W latach 2002-2011 pracował w Ośrodku KARTA, koordynował program Historia Mówiona. Jest współtwórcą i stałym współpracownikiem Archiwum Historii Mówionej – największego polskiego zbioru relacji biograficznych oral history, prowadzonego Kartę i Dom Spotkań z Historią (www.audiohistoria.pl). Jest członkiem Międzyzakładowej Pracowni Pamięci Społecznej przy Instytucie Socjologii UW oraz prezesem Polskiego Towarzystwa Historii Mówionej.

Badania: W centrum moich zainteresowań badawczych pozostaje skomplikowana relacja między indywidualnym doświadczeniem – jego pamięcią – i narracją o nim. Analizuję ją w perspektywie historycznej i społecznej, ale przede wszystkim biograficznej i egzystencjalnej. Te analizy mają mocne ugruntowanie empiryczne. Od wielu lat uczestniczę w różnych projektach dokumentacyjno-badawczych historii mówionej (jako dokumentalista, badacz, koordynator). Byłemzaangażowany m.in. w dwa duże międzynarodowe przedsięwzięcia oral history Mauthausen Survivors Documentation Project oraz International Slave and Forced Labourers Documentation Project. Koordynowałem program Historia Mówiona w Ośrodku KARTA i współtworzyłem Archiwum Historii Mówionej – największy dziś polski zbiór relacji biograficznych audio i wideo – prowadzone przez Dom Spotkań z Historią, z którym stale współpracuję.
W moich aktualnych badaniach skupiam się na epistemologicznych i etycznych problemach nagrywania, archiwizowania i wykorzystywania relacji świadków historii czy wywiadów biograficznych. Szukam specyfiki tych źródeł historycznych albo danych w badaniach społecznych. Jeśli wywiady i relacje są „świadectwami” przybliżającymi nas do ekstremalnych ludzkich doświadczeń – zarazem „świadectwami” prób ich reprezentacji – to te kwestie epistemologiczne i etyczne zyskują wymiar egzystencjalny. Dlatego w moich badaniach eksploruję raczej znaczenia i sensy nadawane przez ludzi („świadków”, „ocalałych”) ich własnym doświadczeniom, niż próbuję rekonstruować przeszłość, w jej faktograficznym ujęciu. To prowokuje ważne meta-pytania metodologiczne: Jak prowadzić zorientowane humanistycznie – a więc skoncentrowane na człowieku – (krytyczne) badania historyczne i społeczne? Czy możemy potraktować „świadectwa” jako paradygmatyczne źródła czy dane? To duże, ogólne pytania – odpowiedzi na nie chcę jednak poszukiwać „na dole”, w empirycznych szczegółach.
Mój aktualny projekt badawczy „Świadectwa (historii mówionej) w kontekście miejsca i czasu” jest próbą konkretyzacji i intensyfikacji tych pytań. Chcę w perspektywie porównawczej analizować wywiady ze „świadkami” historii: ocalałymi z Zagłady, z obozów koncentracyjnych, łagrów, z byłymi robotnikami przymusowymi. A porównania dotyczą rozmaitych kontekstów w jakich powstały te świadectwa, w jakich osadzone są te narracje i w jakich dziś je odczytujemy. Te konteksty tworzą różne pamięci komunikacyjne, społeczne czy narodowe, różne kultury pamięci i upamiętnienia (oraz zapomnienia), różne języki, w jakich została wysłowiona i zapisana pamięć świadków, różne momenty (historyczne, społeczne, biograficzne), różne metodologie ich zapisywania czy wreszcie techniki ich formatowania, przetwarzania, udostępniania. Te konteksty można mnożyć.
Korzystając z różnych metod analizy, chcę porównywać konkretne świadectwa z różnych kolekcji. Najważniejsze z nich to: zbiór Davida Bodera, Fortunoff Video Archive for Holocaust Testimonies, Shoah Visual History Archive, Mauthausen Archive, Zwangsarbeiter-Archiv. Poprzez te badania chciałbym pogłębić nasze rozumienie skomplikowanej relacji między biograficzną prawdą świadectw a ich kontekstowymi (społecznymi, historycznymi, kulturowymi) „zakłóceniami”. Oraz naszymi poznawczymi filtrami.

Osiągnięcia naukowe, stypendia: stypendium doktorskie przyznawane przez Szkołę Nauk Społecznych przy IFiS PAN (2004-6), stypendium naukowe Fundacji Stypendialnej Republiki Austrii na pobyt badawczy w Instytucie Historii Najnowszej Uniwersytetu Wiedeńskiego (2007-8), nagroda Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej – publikacja doktoratu w serii Monografie FNP, nagroda im. Stanisława Ossowskiego przyznawana przez Polskie Towarzystwo Socjologiczne (2011), nominacja do nagrody naukowej im, Jerzego Giedroycia przyznawanej przez Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, stypendium naukowe w Imre Kertesz Kolleg w Jenie (2012)

Wybrane publikacje:

  • Polnische Lagernarrative in Zeit und Kontext [w:] Die Erinnerung an die nationalsozialistischen Konzentrationslager. Akteure, Inhalte, Strategien; A. Ehresmann, Ph. Neuman, A. Prenninger, R.Schlagdenhauffen (red.), Metropol – Verlag 2011: 23-43
  • Historia mówiona i wojna. Doświadczenie obozu koncentracyjnego w perspektywie narracji biograficznych, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław, (Monografie FNP), 2010, ss. 512.
  • Mauthausen – historia i pamięć [w:] Ocaleni z Mauthausen (red.) Katarzyna Madoń-Mitzner, Dom Spotkań z Historią / Ośrodek KARTA, 2010 (również wydanie niemieckie: Errettet aus Mauthausen, Warszawa 2010)
  • (z Anną Wylegałą) Kreuz Ostbahn / Krzyż Wielkopolski. Kreuzung Deutscher und Polnischer Erinnerung, [w:] „BIOS. Zeitschrift für Biographieforschung, Oral History und Lebensverlaufsanalysen”, no. 1, 2009: 117-142
  • (z Katarzyną Madoń-Mitzner) Du kannst nicht darüber sprechen. Und du kannst es nicht vergessen’ Polnische Erfahrungen der Zwangsarbeit im Dritten Reich [w:] Hitlers Sklaven. Lebensgeschichtliche Analysen zur Zwangsarbeit im internationalen Vergleich, Böhlau, Vienna 2008: 66-79.
  • ‘You can’t say it out loud. And you can’t forget’: Polish Experiences of Slave and Forced Labour for the ‘Third Reich’ [w:] Hitler’s Slaves. Life Stories of Forced Labourers in Nazi-Occupied Europe, Berghahn Books 2010
  • Polish Camp experiences. Polish Memory of the Camps – Difficult Relationships [w:] Transnational Culture of Remembrance, Dachau 2008
  • Historia mówiona i wojna [w:] Wojna – doświadczenie i zapis. Nowe źródła, problemy, metody badawcze. Kraków: Universitas, 2007: 13-35.
  • Polnische Häftlinge im KZ Mauthausen. Versuch einer Typisierung [w:] „BIOS. Zeitschrift für Biographieforschung, Oral History und Lebensverlaufsanalysen” vol. 1, 2005: 128-137.

Adres: Instytut Filozofii i Socjologii PAN, ul. Nowy Świat 72, 00–330 Warszawa, www.ifispan.waw.pl; email: p.filipkowski@karta.org.pl

Historia mówiona i wojna [w:] Wojna – doświadczenie i zapis. Nowe źródła, problemy, metody badawcze. Kraków: Universitas, 2007: 13-35.

***

mgr Katarzyna Florczyk

Katarzyna Florczyk jest doktorantką Wydziału Historycznego na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Prowadzi badania dotyczące kobiet w komunistycznej Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem okresu stalinowskiego (1948-1956) traktowanego jako „stan wyjątkowy” (Giorgio Agamben). Analizuje kondycję kobiety tego okresu i dokonuje jej porównania z oficjalnym wizerunkiem stworzonym przez komunistyczną propagandę. W tym celu korzysta ze źródeł wizualnych (kronik, plakatów propagandowych, filmów, literatury, sztuki socrealistycznej) oraz wspomnień (spisanych w postaci pamiętników jak również wywołanych i zarejestrowanych na taśmach), listów i artykułów opublikowanych w prasie tamtego okresu. W swoich badaniach sięga również do dokumentów wytworzonych przez organa bezpieczeństwa komunistycznego państwa, obecnie znajdujących się w archiwach IPN. Materiały te rzucają nowe światło na rzeczywiste zachowanie kobiet w omawianym okresie. Jej analizy stanowią próbę odpowiedzi na pytanie jaka była reakcja kobiet a w szczególności robotnic – wcielających w życie komunistyczne założenia mówiące o nieograniczonych możliwościach pracy kobiet w każdym zawodzie- wobec narzucanego programu komunistycznego. Jej celem jest dotarcie do społeczności lokalnych oraz „ponowne odkrycie” historii robotnic, ich rzeczywistych dążeń i motywacji jako pracownic przemysłowych. Ważny element podejmowanych badań stanowi również określenie, w jaki sposób propaganda komunistyczna starała się oddziaływać na kobiety, oraz do jakiego stopnia wykazywały one swego rodzaju „​​odporność” na narzucone wzorce. W tym kontekście należy rozważyć różne formy oporu. Celem prowadzonych badań będzie „przywrócenie z nie-pamięci” losów tych kobiet, które zostały uznane za wrogów systemu i w rezultacie działań władz, ich postawa nie mogła stać się znana opinii publicznej.

Osiągnięcia: studia magisterskie zakończone z wyróżnieniem.

Publikacje:

  • Obchody Międzynarodowego Dnia Kobiet w Wielkopolsce w latach 50-tych, „Per aspera ad astra”, vol. XI, Kraków 2008: 59-68.
  • Wizerunek Przodowniczki pracy okresu stalinowskiego w Polsce, „Vade Nobiscum”, vol. 1, Łódź 2009: 93-99.
  • Modelowy wizerunek Polki w propagandzie okresu stalinowskiego, Letnia Szkoła Historii Najnowszej, vol. 3, Warszawa 2010: 29-38.
  • Kobiety ze sztandarem. Maria Kapturska, Helena Przybyłek, Stanisława Sobańska, „Zeszyty Historyczne WiN-u”, nr 32-33, Kraków 2010: 399-406.

email: kasia_19@wp.pl

Obchody Międzynarodowego Dnia Kobiet w Wielkopolsce w latach 50-tych, „Per aspera ad astra”, vol. XI, Kraków 2008: 59-68

***

mgr Jacek Małczyński

Prace badawcze: Jacek Małczyński przygotowuje pracę doktorską pt. „Krajobrazy Zagłady. Przyroda w przedstawieniach i miejscach pamięci Holocaustu”. Interesuje się stosunkiem człowieka do przyrody w miejscach Holocaustu w kontekście toczących się współcześnie dyskusji na temat ochrony środowiska. Tytułowe „krajobrazy Zagłady” to kulturowo uwarunkowane przedstawienia przyrody rosnącej na terenie dawnych obozów śmierci, które zostały utrwalone we wspomnieniach, na fotografiach czy w filmach (np. Shoah Claude’a Lanzmanna, Winterreise Mirosława Bałki, Miejsca nieparzyste Elżbiety Janickiej). W pamięci zbiorowej zwykło się postrzegać Zagładę jako wydarzenie pozbawione krajobrazu. W pracy autor zastanawia się nad tym, jakiego rodzaju mechanizmy sprawiają, że otoczone bujną przyrodą, tętniące życiem miejsca pamięci Holocaustu (Bełżec, Treblinka, Sobibór) w kulturowych przedstawieniach nabierają barw szarości, a także, w jaki sposób wpływa to na podejmowane w nich zabiegi upamiętniające, które często podporządkowują przyrodę swym celom. W zależności od tego, czy przyroda postrzegana jest jako ofiara bądź sprawca zbrodni, staje się ona przedmiotem troski lub jest wycinana. W imię ideału autentyczności, który zdominował po wojnie sposób upamiętniania Zagłady, przyroda była z jednej strony pielęgnowana, z drugiej zaś karczowana tak, by sprawić wrażenie, że czas w tych miejscach zatrzymał się, co z kolei sprzyja melancholijnemu rozpamiętywaniu. Wraz z odchodzeniem ostatnich świadków ideał ten traci jednak na znaczeniu i artyści kolejnego pokolenia zaczynają poszukiwać innych środków wyrazu, co sprawia, że zmienia się również ich stosunek do przyrody. Krajobraz jest „odwracany”, nabiera kolorytu, a miejsca Zagłady na powrót przywracane są życiu, co może świadczyć o tym, iż proces żałoby powoli dobiega końca. Pytanie dotyczy zatem również tego, jak pielęgnować przyrodę w miejscach Zagłady tak, by zachowywały one pamięć o przeszłości, nie stając się jednocześnie źródłem zbiorowej traumy.

Osiągnięcia: Finalista Konkursu imienia Majera Bałabana na Najlepsze Prace Magisterskie i Doktorskie o Żydach i Izraelu ogłoszonego przez Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela Ringelbluma w roku 2009 (praca magisterska: „Modalności pamięci na przykładzie obozu Zagłady w Bełżcu”). W latach 2006-2010 asystent prof. Doroty Głowackiej (University of King’s, Halifax, Kanada) przy projekcie „The Ethics of Memory: Jewish Memory in Poland and Polish-Jewish Relations After the Holocaust”. Stypendysta Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego.

Publikacje:

  • Do rzeczy! Szkice kulturoznawcze, red. Jacek Małczyński, Renata Tańczuk, Wrocław: Atut 2011.
  • Drzewa „żywe pomniki” w Muzeum-Miejscu Pamięci w Bełżcu, „Teksty Drugie”, nr 1-2, 2009: 208-214 (w j. ang. Trees as Living Monuments at the Museum-Memorial Site at Bełżec, in: Memory of the Shoah. Cultural Representations and Commemorative Practices, ed. by Tomasz Majewski, Anna Zeidler-Janiszewska, M. Wójcik. Łódź: Officyna, 2010: 35-41)
  • Biopresence jako próba wykroczenia poza opozycję natura – kultura, w: Umaszynowienie, ed. by K. Hoffmann, J. Koszarska, P. Bogalecki. Szczecin: Wydawnictwo Uniwersytetu Szczecińskiego, 2009: 27-41.
  • Przejście Jerzego Kaliny – przykład antypomnika. „Odra”, nr 4, 2008: 85-89.
  • Droga do doświadczenia. Franka Ankersmita ucieczka z krainy języka, in: Lektury poststrukturalistyczne, ed. by K. Liszka, R. Włodarczyk. Wrocław: Chiazm, 2007: 9-16.

Drzewa „żywe pomniki” w Muzeum-Miejscu Pamięci w Bełżcu, „Teksty Drugie”, nr 1-2, 2009: 208-214

***

dr Luiza Nader

Luiza Nader jest adiunktem w Instytucie Historii Sztuki na Uniwersytecie Warszawskim.

Celem jej projektu jest analiza prac artystycznych po roku 1945, traktując jako zagadnienie podstawowe problematykę afektu oraz podmiotową pozycję artysty traktowanego jako obserwator politycznych, społecznych i historycznych wydarzeń/doświadczeń granicznych. Nader zainteresowana jest badaniem w jaki sposób afekty transmitowane są przez dzieła sztuki? Jak dzieła sztuki afektywnie nasączają pamięć/historię i jakiego rodzaju pamięć/historia jest przez nie odgrywana i projektowana w przyszłość? Jakie afekty mogą odgrywać rolę katalizatora politycznej, kulturowej i podmiotowej zmiany?
Nader planuje stworzenie teorii ugruntowanej w bogatych danych empirycznych takich jak dzieła sztuki, teksty artystyczne, dokumenty archiwalne, wywiady etc., które służyć będą przemyśleniu roli, funkcji i operacji afektu w sztuce i jej socjopolitycznej ramie. Jej zainteresowanie koncentruje się zarówno na pracach artystycznych, które traktują afekt jako przedmiot lub temat, jak również na tych, które wyzwalają i transmitują afekty. Jej studium jest skonstruowane wokół specyficznych afektów (oraz fenomentów im pochodnych) takich jak: wina, wstyd, smutek, gniew, miłość, niepokój w ich wymiarze historycznym i politycznym. Ambicją projektu jest również przeprowadzenie badań komparatystycznych wyselekcjonowanych prac pochodzących z kulturowej przestrzeni zarówno Zachodu, jak i Europy Centralnej (w tym m.in. Polski), które podejmują wyzwanie odpowiedzi na wybrane wydarzenia graniczne: Zagładę, zrzucenie bomby atomowej na Hiroszimę i Nagasaki, węgierską rewolucję 1956 r., stalinizm (i socrealizm) w państwach Bloku Wschodniego, społeczno-polityczne zmiany i kulturową rewolucję roku 1968 na Zachodzie, antysemicką kampanię ok. 1968 r. w Polsce, inwazję wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację w tym samym roku, kryzys AIDS w Stanach Zjednoczonych w latach 80-tych, Solidarność w Polsce w latach 80-tych, upadek komunizmu w roku 1989 r.

Osiągnięcia: Luiza Nader otrzymała Fulbright Junior Advanced Research Program na University of Rochester (opiekun naukowy – Rachel Haidu, 2005); grant doktorski przyznany przez Komitet Badań Naukowych (2006/2007); Nagrodę im. Szczęsnego Dettloffa Stowarzyszenia Historyków Sztuki w kategorii najlepszych prac doktorskich (2008); nagrodę za osiągnięcia dydaktyczne przyznaną przez Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego (2009), staż dydaktyczny w Courtauld Institute of Art przyznany przez Uniwersytet Warszawski w ramach programu Nowoczesny Uniwersytet (2011). Otrzymała również zwalniający z opłat za czesne grant School for Critical Theory, Cornell University (2008) oraz Szkoły Letniej organizowanej przez Central European University w Budapeszcie (2009). Jej książka Konceptualizm w PRL została nominowana do nagrody im. Jana Długosza (2010), a także otrzymała nagrodę Clio (drugiej kategorii) przyznaną przez Wydział Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego.

Ostatnie publikacje:

  • Co za wstyd! Historiografia w Polsce o socrealizmie w latach 80. (studium przypadku), w: Odzyskane dziedzictwo. Sztuka lat 80. w Polsce, red. K. Sinkiewicz, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Warszawa 2012 (w druku).
  • Wina i wstyd. Władysława Strzemińskiego Moim Przyjaciołom Żydom,w: Władysław Strzemiński. Czytelność obrazów, red. P. Polit, J. Suchan, Muzeum Sztuki, Łódź 2012 (w druku).
  • Ćwiczenia w suwerenności. O pracach Jarosława Kozłowskiego z lat 60. i 70., w: Jarosław Kozłowski. Cudzysłowy, red. B. Czubak, Warszawa 2010: 55-69.
  • Konceptualizm w PRL, Warszawa: Uniwersytet Warszawski i Fundacja Galerii Foksal, 2009, ss. 429.
  • Przekroczyć wyobraźnię. Bal w Zalesiu 1968, w: 1968-1989. Momenty zwrotne w polityce i sztuce, red. M. Dziewońska, C. Bishop. Warszawa 2010: 88-105.
  • Heterologia błękitnej linii, w: Awangarda w bloku, red. Gabriela Świtek, Warszawa 2009: 283-293.
  • The Work of Mourning: Silvia Kolbowski’s After Hiroshima Mon Amour, w: Silvia Kolbowski. After Hiroshima Mon Amour, kat., red. I. Spanjol. Ljubljana 2009: 7-11.

Adres: Instytut Historii Sztuki, ul. Krakowskie Przedmieście 26/28, 00-927 Warszawa, email: naderluiza@gmail.com

Ćwiczenia w suwerenności. O pracach Jarosława Kozłowskiego z lat 60. i 70., w: Jarosław Kozłowski. Cudzysłowy, red. B. Czubak, Warszawa 2010: 55-69.